谁有兰亭序的原文（要每个字都带拼音的那种）?一定是每个字都有拼音呦!别打得太乱了哦!

李良炎回答：

　　yōnghéjiǔniānsuìzàiguǐchǒumùchūnzhīchūhuìyūhuìjīshāyīnzhīlántíngxiūshìyěqúnxiánbìzhìsháochángqiànjícǐdeyǒuchóngshājūnlíngmǎolínxiūzhúyòuyǒuqīngliújìtùyìngdàizuóyǒuyǐnyǐwéiliújūshéiliàozuòqīcìsuànwūsīzhúguǎnxiánzhīshěngyèyèyǒngyìzūyǐchàngxùyòngqíngshìréngyětìlángqìqīnghuìfènghéchàngyǎngguànyǔzhòuzhīdàfǔchápínlēzhīshěngsuǒyǐyóumùchěnghuáizūyǐjíshìtīngzhīyúxīnháilèyěfúrénzhīxiànyùfǔyǎngyèshìhuòqúzhūhuáibàowùyányèshìzhīněihuòyìnjìsuǒtuōfànglǎngxíngháizhīwǎisuànqúshéwǎnshūgěngzǎobùtóngdàngqīxīnyūsuǒxūcuándeyūjǐkuàiqúnzìzūbùzhīláozhījiāngzhìjíqīsuǒzhījìjuānqíngsuíshìqiāngǎnkǎixǐzhīyǐxiàngzhīsuǒxīnfǔyǎngzhījiānyǐwéichénjīyóubùnènbùyǐzhīxīnghuáikuàngxiūduǎnsuíhuázhòngbàoyūjìngǔrényúnsīshēngyìdàyǐqǐbùtǒngzāiměilǎnwùrénxīnggǎnzhīyóurùnhéyèqǐwěichángbùlínwéndàobùnènyùzhīyūhuáigùzhīyèsīshēngwéixūdànqípéngwéiwàngzuòhòuzhīshìjīnyìyóujīnzhīshìwùbēifúgùliàoxùshèrénlùqīsuǒshùsuànshìshūshìyìsuǒyǐxīnghuáiqīzhìyèyěhòuzhīlǎnzhéyìjiāngyǒugǎnyūshuòwén答案补充永和九年,岁在癸丑,暮春之初,会于会稽山阴之兰亭,修禊事也.群贤毕至,少长咸集.此地有崇山峻岭,茂林修竹；又有清流激湍,映带左右,引以为流觞曲水,列坐其次.虽无丝竹管弦之盛,一觞一咏,亦足以畅叙幽情.是日也,天朗气清,惠风和畅,仰观宇宙之大,俯察品类之盛,所以游目骋怀,足以极视听之娱,信可乐也.夫人之相与,俯仰一世,或取诸怀抱,晤言一室之内；或因寄所托,放浪形骸之外.虽取舍万殊,静躁不同,当其欣于所遇,暂得于己,快然自足,不知老之将至.及其所之既倦,情随事迁,感慨系之矣.向之所欣,俯仰之间,已为陈迹,犹不能不以之兴怀.况修短随化,终期于尽.古人云：“死生亦大矣.”岂不痛哉!每览昔人兴感之由,若合一契,未尝不临文嗟悼,不能喻之于怀.固知一死生为虚诞,齐彭殇为妄作.后之视今,亦犹今之视昔.悲夫!故列叙时人,录其所述,虽世殊事异,所以兴怀,其致一也.后之览者,亦将有感于斯文.